ارائه اطلاعاتی در رابطه با بیماری CIDP
بیماری CIDP یا پلی نوروپاتی دمیلینیزاسیون التهابی مزمن یک نوع از انواع بیماری‌های عصبی بوده که می‌تواند به بخش‌های عصبی بدن آسیب وارد نماید و حتی آنها را از بین ببرد. بیماری CIDP تاثیرات زیادی را بر روی توانایی افراد در حرکت به ویژه در دست و پاها و همچنین عملکردهای حسی خواهد داشت. بر اساس گزارش رسمی سازمان ایالات متحده آمریکا بیماری موردنظر نادر بوده و در هر 100 هزار نفر بر روی 5 الی 7 نفر تاثیر خواهد گذاشت.
اطلاعاتی در رابطه با بیماری CIDP
با اینکه پزشکان علت دقیق بیماری CIDP را نمی‌دانند اما آنها بر این باورند که بیماری موردنظر یک اختلال سیستم خود ایمنی بوده که طی آن سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم حمله می‌کند. پوسته میلین که از اعصاب در طول بدن محافظت می‌کند و باعث انتقال هر چه سریعتر پیام‌ها در بدن خواهد شد، در بیماری CIDP دچار آسیب می‌شود که در نتیجه نوعی التهاب در اعصاب ایجاد می‌شود. با اینکه بیماری CIDP دارای شباهت‌هایی با سایر اختلالات عصبی همانند گولیان و مولتیپل اسکلروز (MS) است اما در علائم و شیوه‌های درمان تفاوت‌های متعددی نیز وجود دارد. یک فرد مبتلا به گولیان معمولا قبل از شروع علائم دچار عفونت‌هایی همانند مونونوکلئوز خواهد شد، افراد مبتلا به بیماری CIDP معمولا دچار عفونت نمی‌شوند. فرد درگیر این بیماری معمولا علائمی را در خود احساس می‌کند که تا 8 هفته ممکن است ادامه داشته باشد. یکی دیگر از تفاوت‌ها حاد بودن اختلال GBS بوده که به طور معمول در میان نشانه‌های CIDP پدیدار نمی‌شود، پزشکان بیماری CIDP را یک حالت مزمن GBS در نظر می‌گیرند.
معرفی نشانه‌های بیماری CIDP
بر اساس مشاهدات صورت گرفته علائم مرتبط با CIDP تمایل به پیشرفت دارند. برخی از علائم بالقوه این بیماری را می‌توان موارد زیر عنوان کرد:
- نداشتن تعادل در انجام کارها
- دیسفاژی و داشتن مشکلاتی در بلعیدن
- دید دوگانه
- لمس شدن پاها
- از دست دادن رفلکس‌ها
- احساس خواب رفتن دست و پاها
- سوزن شدن و یا ایجاد درد در اندام‌ها
- خستگی ناخواسته
نشانه‌های بیماری در هر دو سمت بدن، یعنی هر دو پا ایجاد می‌شود. برخی از افراد امکان دارد تنها تغییراتی را در عملکردهای حسی همانند سوزن شدن و بدون ایجاد کوچکترین مشکلی در راه رفتن تجربه نمایند.
بررسی گزینه‌های درمانی این بیماری
درمان بیماری CIDP شامل تلاش برای کاهش التهاب بوده که در نتیجه کاهش علائم مرتبط با بخش‌های عصبی را به دنبال خواهد داشت. اگرچه درمان برای این بیماری وجود ندارد اما داروهایی هستند که می‌توانند سیستم ایمنی بدن را به حالتی نرمال در بیاورند و این مسئله می‌تواند در بهبود وضعیت بیماری CIDP موثر باشد. اداره غذا و داروی ایالات متحده آمریکا اخیرا دو داروی مهم را برای درمان بیماری CIDP معرفی کرده که می‌توانند تاثیرات بسیار خوبی داشته باشند. داروهای جدید می‌توانند باعث کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن شوند که نقش اساسی در ایجاد علائم و اختلالات عصبی دارند، این دو دارو در کلاس ایمونوگلوبین وریدی قرار دارند. یکی از این داروها به نام گامونکس بوده و دیگری نیز به نام پریویگن شناخته می‌شود، هر دوی آنها دارای آنتی بادی‌هایی هستند که در جلوگیری از آسیب رسانی به بافت‌های سالم نقش دارند. توجه داشته باشید، با آنکه این داروها می‌توانند در کاهش التهاب ناشی از بیماری CIDP موثر باشند اما نمی‌توان گفت که آن را به صورت قطعی درمان می‌کنند. پزشکان امکان دارد برخی از داروها را برای ایمن سازی مولکول‌های شناخته شده جهت سرکوب سیستم ایمنی بدن از فعالیت زیاد تجویز نمایند، این کار باعث بهبود علائم و نشانه‌های مرتبط به بیماری موردنظر خواهد شد، برخی از این داروها عبارتند از:
- آزاتیوپرین
- سیکلوفسفامید
- سیکلوسپورین
- متوترکسات
- مایکوفنولات
یکی دیگر از گزینه‌های موثر برای درمان این بیماری را می‌توان تبادل پلاسما با پلاسمافرز دانست. در این روش پزشکان و متخصصان خون را از بدن کشیده و اجزای گلبول‌های قرمز همانند آنتی بادی‌ها را جدا کرده که در نتیجه به بیماری CIDP کمک خواهد کرد. برخی داروها نیز وجود دارند که قادر هستند بدون ایجاد تغییر سیستم ایمنی بدن و یا کاهش التهاب موجب بهبود بیماری موردنظر شوند. برخی از آنها عبارتند از:
- کاربامازپین
- گاباپنتین
- آمیتریپتیلاین
- پرگابالین
- دولت سیستین
بهتر است در این قسمت گفته شود که افراد مبتلا به بیماری مربوطه باید تحت نظر و تجویز پزشک اقدام به مصرف دارو نمایند، در حقیقت مصرف تمامی داروهای ذکر شده بدون تجویز و تایید پزشکان می‌تواند اثرات غیرقابل جبرانی را نیز ایجاد نماید، بهتر است تمامی اقدامات زیر نظر مستقیم پزشکان انجام شود تا از بروز هرگونه مشکلی جلوگیری به عمل آید.
روش‌های گوناگون تشخیص بیماری CIDP
همانطور که گفته شد این بیماری نادر بوده و پزشکان ممکن است برای نخستین بار در تشخیص آن دچار مشکل شوند. از آنجایی که علائم پیشرونده است احتمالا پزشکان بیماران را طی یک الی دو ماه قبل از تشخیص مورد بررسی و تحت نظر قرار خواهند داد تا بتوانند نتیجه درست بگیرند. پس از مراجعه افراد مبتلا به بیماری CIDP به پزشکان مطمئنا مورد معاینه دقیق قرار خواهند گرفت، برخی از علائم همانند عدم وجود رفلکس یا ضعف در دست و پا می‌توانند نشان دهنده این اختلال عصبی باشند.
آیا رژیم غذایی می‌تواند به درمان CIDP کمک کند؟
در برخی مواقع پزشکان یک رژیم ضد التهابی را برای افراد مبتلا به بیماری CIDP توصیه می‌کنند تا به کاهش علائم کمک نمایند. با این‌حال رژیم غذایی نمی‌تواند به اندازه دارو موثر عمل کند یا به عنوان جایگزین شناخته شود. رژیم ضد التهابی را می‌توان همان رژیم‌های غذایی سالم دانست، بنابراین یک فرد باید از موارد زیر اجتناب کند:
- غذاهای پرسدیم
- غذاهای پرچرب
- غذاهای فرآوری شده
- چربی‌های اشباع شده
- چربی‌های ترانس
فرد مبتلا به بیماری موردنظر باید یک رژیم غذایی طبیعی که دارای میوه‌هایی همچون پرتقال و یا سبزیجات می‌باشد را مصرف نمایند.
مروری کوتاه بر روی مقاله بیماری CIDP
کسانی که تحت درمان قرار می‌گیرند غالبا بهبود علائم را تجربه خواهند کرد. بر اساس یکی از مطالعات منتشر شده در مجله جراحی مغز و اعصاب، حدود 90 درصد افراد مبتلا به CIDP به درمان‌های ایمنی پاسخ می‌دهند. به عنوان یک اصل کلی باید گفت که اگر این بیماری سریع شناخته شود و مورد درمان قرار گیرد می‌تواند نتیجه بهتری داشته باشد، بهتر است این مسئله به طور کاملا جدی تلقی شود.
منبع: https://model24.ir
